(2 رأی، میانگین: 3,50 از 5)
در حال بررسی...استارت موتور توربوفن
استارت یک هواپیمای جت قطعا پیچیده‌تر از استارت یک خودرو است. برای استارت هواپیما برخلاف خودرو هیچ سوئیچی در کار نیست، با این حال، شباهتی وجود دارد که اولین قدم برای استارت موتور، دریافت یک نیرو از طریق یک استارتر موتور کوچک‌تر است. ابتدا، نیروی پیشران سامانه‌های هواپیما با استفاده از واحد توان زمینی یا با توان باتری داخلی تامین شد. از این طریق بیشتر ابزارهای کلیدی هواپیما، سامانه‌ها، چراغ‌ها و ارتباطات راه‌اندازی می‌شود، اما بطور مستقیم برای استارت موتور توربوفن مورداستفاده قرار نمی‌گیرند.
چرخش پره‌ها
هنگام راه‌اندازی یک موتور توربوفن، قبل از وارد شدن سوخت باید جریان هوای کافی در موتور وجود داشته باشد. در غیر اینصورت، شروع احتراق خیلی زود می‌تواند به موتور از طریق گرمای بیش از حد آسیب برساند. بنابراین، قبل از تزریق سوخت، باید از روش دیگری برای شروع چرخش پره‌ها و ایجاد جریان هوا استفاده کرد.
در اکثر هواپیماهای بزرگ تجاری، از برق برای راه‌اندازی واحد تولید توان کمکی (APU) استفاده می‌شود. واحد APU یک واحد توان جداگانه است که در دم هواپیما قرار دارد. این واحد، یک موتور توربینی کوچک بوده که هوای تخلیه کمپرسور با فشار بالا را تولید می‌کند. از این هوا برای چرخاندن پره‌های اصلی توربین موتور استفاده می‌شود.
استارت موتورها
موتورها پشت سر هم روشن می‌شوند. هنگامی که چرخش به اندازه پره‌های اولین موتوری راه‌اندازی می‌شود، انجام شود، آن را روشن می‌کند. سوخت به موتور فرستاده شده و محترق می‌شود. هر موتور معمولا دارای دو واحد جرقه‌زنی است که یک جرقه احتراق با ولتاژ بالا (مثل شمع مولد جرقه در موتورهای پیستونی) تولید کرده که ترکیب سوخت و هوا را محترق می‌کند.
سپس فشار برای چرخش بیشتر موتور افزایش می‌یابد و هنگامی که به سرعت درجا خود رسید، منبع تغذیه APU از مدار خارج می‌شود. موتور دوم (و موتورهای سوم و چهارم برای برخی از هواپیماها) به نوبه خود راه‌اندازی می‌شوند. این موتورها را می‌توان به همان روش با استفاده از APU یا هوای پرفشار موتور از قبل استارت‌شده، راه‌اندازی کرد.
به‌عنوان جایگزینی برای APU، برخی از هواپیماهای جت از یک استارتر سوخت جت موسوم بهJFS یا مستقیما از توان باتری برای چرخاندن اولیه پره‌ها استفاده می‌کنند. این استارتر مانند APU یک توربین جداگانه است که هوای جریان کمپرسور را برای راه‌اندازی موتور اصلی که بطور مستقیم به موتور متصل است، تولید می‌کند. این نمونه استارتر در حال حاضر در برخی از هواپیماهای جت کوچک‌تر و نمونه‌های قدیمی یافت می‌شوند.
همچنین ممکن است، استارت برخی از موتورها، توسط یک واحد توان زمینی انجام شود. هوای پرفشار را می‌توان از منبع جانبی متحرک برای کمک به راه‌اندازی موتورها تهیه کرد.
هنگامی که APU غیرقابل استفاده یا در دسترس نیست، یک واحد استارت زمینی را می‌توان به هواپیما متصل کرد. یک لوله بلند از واحد استارت به آداپتور متصل است که هوای واحد را به موتورها می‌رساند. این روش موقعی مورد استفاده قرار می‌گیرد که خلبانان یکی از موتورهای خود را با واحد استارت روشن می‌کنند. پس از روشن شدن موتور، اتصال آن از هواپیما قطع می‌شود. سپس هوا خارج‌شده از موتور روشن‌شده را می‌توان از طریق یک ولوِ زیرکش منحرف کرد تا موتور باقیمانده راه‌اندازی شود. این نوع شروع، استارت cross-bleed نامیده می‌شود.
بنابراین، هنگام راه‌اندازی هواپیما، خدمه تمام زوایا را پوشش می‌دهند. حتی برای دشوارترین موقعیت‌ها در سراسر قاره‌ها راه‌حلی وجود دارد.
منبع:
