(5 رأی، میانگین: 3,60 از 5)
در حال بررسی...دفتر طراحی ریبینسک
امسال هشتاد و پنجمین سالگرد تاسیس دفتر طراحی آزمایشی ریبینسک جشن گرفته می‌شود. این شرکت در حال حاضر عضو اتحادیه موتورسازان روسیه UEC است. شرکت مذکور در طول سال‌های فعالیت خود، موتورهای مختلفی برای انواع هواگردها و همچنین توربین‌های گاز صنعتی در حوزه انرژی و دریایی تولید و عرضه کرده‌است.
فعالیت ریبینسک در سال ۱۹۳۹ زمانی آغاز شد که تیمی در موسسه هوانوردی مسکو موتور ام-۲۵۰ با توان برخاست حدود ۲۵۰۰ اسب بخار را طراحی کردند. در طول جنگ جهانی دوم، تیم بارها ابتدا به ورونژ و اوفا قبل از استقرار در ریبینسک در پاییز ۱۹۴۳ نقل مکان کرد. ولادیمیر دوبرینین به‌عنوان اولین سرطراح این مجموعه کار خود را آغاز کرد.
در این دوره، طراحان با موفقیت موتور هوایی ام-۲۵۰ را ساختند که در نهایت برای ساخت موتور پرقدرت‌تر M-251TK مورداستفاده قرار گرفت. این موتور مقدمات لازم برای ساخت موتور هوایی M-253K را فراهم کرد که به افتخار ولادیمیر دوبرینین به VD-4K معروف شد. این موتور که برای نصب بر روی هواپیمای چهار موتوره توپولف ۸۵ در نظر گرفته شده بود، با توجه به مشخصات تولید موتورهای هوایی پیستونی، بهترین موتور جهان بشمار می‌رفت.
یکی دیگر از طرح‌ها، مربوط به موتور VD-7 بود که توان برخاست ۱۱۰۰۰ کیلوگرم داشت. این موتور نیروی پیشران هواپیمای راهبردی دوربرد مادون صوت ام۳ را تامین می‌کرد. موتور VD-7B اولین موتور جت ریبینسک بود که به تولید انبوه رسید و بر روی هواپیمای بین قاره‌ای چهار موتوره ام۳ نصب شد. بنابر اعلام رسانه‌های روسی، این موتور کم‌مصرف‌ترین موتور موجود در آن زمان، هم در داخل کشور و هم در سطح بین‌المللی بود.
بخوانید: “سرمایه‌گذاری چهار میلیارد روبلی برای تولید توربین‌های گاز پرقدرت در ریبینسک“
بعدها، شرکت ریبینسک، پیوتر کولسوف را به‌عنوان سرطراح اصلی خود استخدام کرد و ساختار موتور را متحول کرد. بهترین دستاورد وی، موتور RD36-51A برای هواپیمای مسافربری مافوق صوت توپولف-۱۴۴دی بود. حتی بدون پس‌سوز، این موتورها نیروی کافی برای حرکت هواپیما به سمت پرواز مافوق صوت را تامین می‌کردند. این موتورها به هواپیما این امکان را می‌دادند که مسیر ۸۰۰۰ کیلومتری بین مسکو و شهر خاباروفسک در مناطق دوردست شرقی روسیه را در سه ساعت و ۲۳ دقیقه طی کند.
سرطراح جدید بر توسعه موتورهایی مانند RD36-41 برای هواپیمای تی۴ مافوق صوت، موتور RD36-51V برای هواپیمای بلند پرواز ام-۱۷ و چندین موتور برای هواپیماهای عمود برخاست، از جمله RD36-35FVR و RD-38 نظارت داشت. موتور RD-7M-2 به یکی از پرتیراژترین موتور تولیدی ریبینسک برای هواپیمای توپولف-۲۲کی تبدیل شد.
در سال‌های بعد، دفتر طراحی ریبینسک، موتورهای متعددی را برای هوانوردی بومی ایجاد کرد، از جمله می‌توان به موتور RD-38 و چندین نوع آن مورداستفاده در هواپیماهای دوزیست آنتونوف-۷۱ و ای-۴۰ اشاره کرد. این دفتر همچنین موتورهای توربوپراپ مانندRD-600V برای بالگرد کاموف-۶۲ و موتور TVD-1500 برای هواپیماهای کوچک مانند آنتونوف-۳۸ و گراچ را توسعه داد. رویکرد دیگر ساخت موتورهای توربین گازی دریایی بود که با ساخت موتور M75RU شروع شد و این روند تا توسعه نمونه قدرتمندتر M70FRU پیش رفت.
دفتر ریبینسک در طول دهه ۱۹۹۰ با چالش‌های مهمی روبرو بوده‌است. راه‌حل این چالش‌ها در سال ۱۹۹۷ مشخص شد، زمانی که این دفتر با ریبینسک موتورز ادغام شد که گامی مهم در شکل‌گیری شرکت امروزی ساتورن برداشته شد. نقطه عطف کلیدی دیگر در توسعه آن، ادغام در سال ۲۰۰۱ با دفتر طراحی لیولکا مستقر در مسکو بود.
بخوانید: “افزایش ظرفیت تاسیسات ریبینسک برای موتور PD14“
شرکت ساتورن در سال ۲۰۰۸ به یکی از بهترین زیرمجموعه‌های اتحادیه موتورسازان روسیه UEC تبدیل شد. دفتر طراحی ریبینسک چندین پروژه طراحی آزمایشی را تکمیل کرد، یک سری از موتورهای توربین گاز را بروزرسانی و بهبود بخشید. علاوه بر آن، فناوری ساخت یک موتور توربین گاز دریایی با ظرفیت ۸ مگاوات و همچنین یک واحد توربین گازی با همان توان را توسعه داد.
دفتر ریبینسک در پروژه‌های مهم برای UEC مشارکت دارد که برای توسعه تولید موتور بومی حیاتی هستند. این دفتر دارای تمام منابع ضروری، از جمله یک مرکز تحقیقاتی و آزمایشی روزآمد، مرکز تولید آزمایشی خود و مجموعه‌ای متنوع از قابلیت‌ها است. بخش‌های طراحی ساتورن از فناوری‌های طراحی روزآمد مانند مدل‌سازی سه بعدی، چرخه طراحی حلقه بسته و شبیه‌سازی عددی استفاده کامل می‌کنند. چالش‌های کلیدی امروز شامل توسعه با در نظرگرفتن پارامترهای هزینه، ایجاد یک پایه علمی و فنی، افزایش پشتیبانی تولید سری و تسلط فعال و استفاده از فناوری‌های نوآورانه در تمام مراحل عملیات است. مدیریت دانش نیز بسیار مهم است.
یکی از دستاوردهای مهم توسعه و تولید انبوه توربین‌های پرقدرت، به ویژه توربین گاز صنعتی GTE-110M برای بخش انرژی بوده‌است. قرار است اولین نمونه عملیاتی GTE-110M در نیروگاه حرارتی اودارایا، پیشرفته‌ترین نیروگاه سیکل ترکیبی روسیه از نظر فناوری، وارد بهره‌برداری عملیاتی شود. سه توربین جدید GTE-110M به منظور نوسازی نیروگاه نووچرکاسک تولید و عرضه خواهند شد.
ساتورن همچنین توسعه‌دهنده اصلی موتور هوایی PD-8 برای جت‌های مسافربری کوتاه‌برد مانند سوخو سوپرجت-۱۰۰ است. این شرکت در حال توسعه یک رویکرد جدید برای صدور گواهینامه است که از فناوری همزاد دیجیتال و مدل‌سازی کامپیوتری برای کاهش دامنه آزمایش فیزیکی و تسریع صدور گواهینامه موتور PD-8 استفاده می‌کند. مهندسان ریبینسک همچنین بر روی توسعه موتورهای هوایی سری PD-14 برای هواپیماهای مسافربری میان‌برد مانند MC-21-310 کار کرده‌اند.
منبع:
