در حال بررسی...پوسته بیرونی موتور بوئینگ ۷۳۷
تعداد هواپیماهای بوئینگ ۷۳۷ مکس در حال پرواز و روی باند فرودگاه‌ها در حال افزایش است. یکی از راه‌های تشخیص این هواپیما از اعضای خانواده خود که پسوند مکس را یدک نمی‌کشند، دندانه‌های قابل مشاهده از عقب موتورهای آن است. این دندانه‌ها را همچنین می‌توان روی بعضی از هواپیماهای بوئینگ پهن‌پیکر نسل جدید، مانند نمونه بی۷۸۷ دریم‌لاینر و بی۸-۷۴۷ مشاهده کرد.
شرکت بوئینگ در سال ۲۰۱۱، از سری جدید هواپیماهای مسافربری باریک‌پیکر خانواده ۷۳۷ رونمایی کرد. تعداد سفارش‌های نمونه مکس این هواپیما که پیشرفته‌ترین هواپیمای خانواده بی۷۳۷ است که تاکنون تولید شده، به سرعت بالا رفت. اولین سفارش قطعی این هواپیما متعلق به شرکت هواپیمایی ساوث‌وست، حدود ۱۵۰ فروند بود.
افزایش بهره‌وری و آلودگی صوتی بیشتر
بخش عمده‌ای از نقطه عطف فروش ۷۳۷ مکس، تعهد آن در بهبود قابل‌توجه بهره‌وری سوخت تا ۱۶ درصد، در مقایسه با هواپیماهای نسل قبلی بود. این کارایی عملیاتی به موتورهای بزرگتری یعنی موتور LEAP-1B محصول شرکت CFM اینترنشنال بستگی داشت که بوئینگ برای مکس انتخاب کرده بود. با این حال، موتور بزرگتر به معنای نویز بیشتر بود.
میزان نویزی که هواپیماها مجاز به تولید آن هستند، توسط سازمان هواپیمایی کشوری اعلام می‌شود. علاوه بر این، مسافران طی سال‌ها، به سطح معینی از کاهش نویز عادت کرده‌اند. این امر منجر به قرارگیری دندانه‌ها در موتور LEAP-1B شد.
نقش ناسا و دیگر بازیگران
نام اصلی برای این دندانه‌های قرارگرفته روی ناسل یا پوشش موتور، شِورون است. شورون‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند تا جریان هوای خروجی که از موتور خارج می‌شود را آهسته‌تر کنند. این فناوری کمک می‌کند تا هوای سرد و گرم خارج‌شده از موتور با هم ترکیب شوند و در نتیجه آشفتگی و صدای ناشی از خروجی کاهش پیدا کند.
بوئینگ ابتدا طرح شورون را روی دومین اثبات‌گر فناوری QTD خود آزمایش کرد. این فناوری توسط بوئینگ، جنرال الکتریک و ناسا توسعه داده شد و در ابتدا علاوه بر ناسل، شورون‌هایی نیز روی نازل خروجی موتور قرار گرفتند. هواپیمای ۸-۷۴۷ از هر دو شورون و نمونه‌های ۷۸۷ و ۷۳۷ مکس تنها از شورون‌های ناسل برخوردار هستند.
در واقع، شورون‌ها به قدری در کاهش نویز موثر هستند که در سال ۲۰۰۵، بوئینگ تخمین زد به لطف وجود این فناوری چند صد پاوند عایق حرارتی می‌تواند از هواپیماها حذف شود. هر چه هواپیما سبک‌تر باشد، بهره‌وری سوخت آن بالاتر خواهد بود. همچنین، کاهش نویز ناشی از هواپیماها مورد استقبال ساکنان نزدیک شلوغ‌ترین فرودگاه‌های جهان قرار خواهد گرفت.
چشم‌انداز آینده
جالب توجه است که طراحی شورون روی ناسل موجود در هواپیماهای ۷۳۷ مکس، ۸-۷۴۷ و ۷۸۷، روی آخرین هواپیماهای ساخته‌شده توسط سازندگان آمریکایی دیده نمی‌شود. هواپیمای ۷۷۷اکس فاقد شورون روی موتور بزرگ GE9X خود است که نیروی پیشران این هواپیما را تامین می‌کند. همچنان که این فناوری توسعه می‌یابد، بنظر می‌رسد بوئینگ به فناوری جدیدی دست یافته که همین نتیجه را حاصل می‌کند.
با این حال، بوئینگ به تلاش خود برای تولید هواپیماهایی کم‌صداتر و با بهره‌وری بیشتر ادامه می‌دهد. در سال ۲۰۲۰، این هواپیماساز از بوئینگ ۱۰-۷۸۷ برای شرکت هواپیمایی اتحاد، برای برنامه اثبات‌گر فناوری هوانوردی اقتصادی خود استفاده کرد. به‌عنوان بخشی از این آزمایش‌ها، بوئینگ به دنبال فناوری‌هایی است که بتواند هرچه بیشتر نویز ناشی از هواپیماهای خود را کاهش دهد.
در یک آزمایش، حدود هزار میکروفون روی زمین و ۲۱۴ حسگر صوتی روی بدنه نمونه دریم‌لاینر نصب شده بود که به‌وسیله آن‌ها سطوح صدا را طی پنج روز پرواز برنامه‌ریزی‌شده ضبط می‌کردند.
یکی از ایده‌های جدید، استفاده از پوشش‌های آیرودینامیکی روی ارابه فرود هواپیما است. در هنگام فرود هواپیما ۳۰ درصد از نویز تولیدشده متعلق به ارابه فرود است. شاهدان این آزمایش بیان کرده‌اند که هواپیما با ارابه فرود تغییریافته به طور قابل‌توجهی کم‌صداتر است.
منبع:
