در حال بررسی...هواپیمای فالکون ۷اکس محصول داسو
جت‌های خصوصی عموما به لوکس‌بودن شناخته می‌شوند و در این میان بسیاری از جت‌های خصوصی شرکت فرانسوی داسو در طول سال‌ها با پیکربندی سه‌موتوره عرضه شده‌اند. بسیاری از دیگر شرکت‌های سازنده هواپیماهای تجاری تلاشی برای توسعه جت‌های خصوصی سه‌موتوره انجام نداده‌اند، چراکه حضور یک منبع تامین نیروی پیشران اضافی، موجب افزایش پیچیدگی عملیاتی در هواپیماهای نسبتا کوچک می‌شود.
آخرین هواپیمای تجاری که با چنین پیکربندی تولید شد، مکدانل داگلاس MD-11 بود که از نمونه نه چندان خوشنام DC-10 مشتق شده بود. آخرین نمونه MD-11 در سال ۲۰۰۰، زمانی که مکدانل داگلاس بخشی از بوئینگ بود، از تاسیسات شرکت خارج شد. برخی از این جت‌های سه‌موتوره هنوز فعال هستند و داده‌های صنعت هوانوردی نشان می‌دهد که شرکت‌های فدکس و UPS هفتاد و دو فروند هواپیمای MD-11F را در ناوگان خود دارند.
با این حال، هواپیماهای سه‌موتوره تا حد زیادی کنار گذاشته شده‌اند، چرا که پیکربندی دو‌موتوره مقرون‌به‌صرفه‌تر و کاربردی‌تر است و همچنین فرآیند تعمیر و نگهداری کمتر پیچیده‌ای دارد. پس چرا هنوز برخی جت‌های خصوصی مانند فالکون ۷اکس یا ۸اکس سه‌موتوره هستند؟
” بخوانید: توسعه هواپیمای دو موتوره بر اساس نمونه سه موتوره توسط داسو “
ویژگی‌های کم‌نظیر جت تجاری کابین بزرگ
زمانیکه شرکت داسو اولین مدل فالکون ۷اکس را که قرار بود توسط نیروی هوایی سلطنتی استرالیا برای خدمات وی‌آی‌پی استفاده شود، در آوریل سال ۲۰۱۹ به دولت استرالیا تحویل داد، این سازنده فرانسوی ادعا کرد که این جت خصوصی ترکیبی از برد و انعطاف‌پذیری عملیاتی را ارائه می‌دهد که با هیچکدام از هواپیماهای تجاری کابین بزرگ دیگر قابل مقایسه نیست.
این شرکت همچنین اضافه می‌کند که فالکون ۷اکس با برد اعلامی ۱۱ هزار کیلومتر خود می‌تواند از کانبرای استرالیا به هر نقطه از آسیا بدون توقف پرواز کند یا پایتخت استرالیا را به واشینگتون یا لندن با یک توقف متصل نماید.
علاوه بر این، فالکون ۷اکس می‌تواند روی باندهای کوتاه و پرچالش فرود بیاید و در شرایط مختلف محیطی مانند آب‌وهوای گرم و بسیار خشک عملیات پروازی انجام دهد. بنابر گفته‌های این تولیدکننده اصلی فرانسوی، نمونه ۷اکس از زمان تولید خود بسیار محبوب بوده و افزود که پیکربندی سه موتوره حاشیه ایمنی بیشتری را فراهم می‌کند و کاربرها را از محدودیت‌های عملیاتی هواپیماهای دو موتوره هنگام پروازی در مسیرهای بین قاره‌ای و بین اقیانوسی آزاد می‌کند.
آیا این بدین معناست که فالکون ۷اکس از نمونه رقیب خود بهتر عمل می‌کند؟ به گفته این شرکت فرانسوی، با توجه به برد این هواپیما که پیش‌تر به آن اشاره شد، می‌توان هشت مسافر و سه خدمه را با سرعت سیر ۰،۸ ماخ جابجا کرد. حداکثر وزن برخاست نمونه ۷اکس، نزدیک به ۳۱،۵ تن است و این در حالی است که وزن عملیاتی پایه این پرنده ۱۵،۵۴۵ کیلوگرم به ثبت رسیده‌است.
رقابت فالکون ۷اکس
مقایسه کردن نمونه ۷اکس با هر کدام از نمونه‌های رقیب آن سخت است. به‌عنوان مثال، در حالی که هواپیمای گلف استریم G650 می‌تواند تا برد ۱۳،۸۹۰ کیلومتر پرواز کند، بسیار سنگین‌تر از نمونه ۷اکس است و ۴۵،۱۷۸ کیلوگرم وزن دارد. وزن عملیاتی پایه آن ۲۴،۴۹۴ کیلوگرم به ثبت رسیده‌است. همچنین در حین پرواز با سرعت بیشتر، می‌تواند به ۱۹ صندلی مجهز شود و سرعت سیر دوربرد آن ۰.۸۵ ماخ است. مانند نمونه G650، سایر جت‌ها خصوصی دوربرد بسیار سنگین‌تر از نمونه ۷اکس هستند.
در مورد فالکون ۸اکس، مشتق بزرگتر نمونه ۷اکس، می‌توان گفت که در مقایسه با نسل قبل خود دارای برد بیشتر نزدیک به ۱۲ هزار کیلومتر با ۸ مسافر و حداکثر وزن برخاست ۳۳ تن است. کماکان، نمونه ۸اکس به دلیل داشتن حداکثر وزن برخاست کمتر، برد بیشتری را در مقایسه با دیگر جت‌های خصوصی و مصرف سوخت کمتری را به دلیل وزن پایین‌تر خود فراهم می‌کند.
منبع:
