سوانح هوایی از تلخترین رویدادها به شمار میروند که توجه طیف وسیعی از جامعه را به خود جلب میکنند. فارغ از آثار تکاندهنده اجتماعی این سوانح، آموزههای فنی و عملیاتی از آنها به عنوان عاملی تعیینکننده و موثر برای بهبود مستمر نظام کیفی حاکم بر صنعت حمل و نقل هوایی و افزایش ایمنی پرواز به شمار میرود. در این مجموعه مقالات، به زبانی ساده مهمترین سوانح هوایی تاریخ پرواز مرور میشود که نقص عملکرد یا بروز اشکال فنی در موتور هواپیما به عنوان یکی از عوامل موثر در سانحه شناخته شده باشد. البته ذکر این نکته ضروری است که هرگز نمیتوان تنها یک عامل را به عنوان علت اصلی بروز سانحه هوایی معرفی کرد، بلکه زنجیره وقایع و عوامل مختلف منجر به بروز سانحه میشود.
در بعد از ظهر روز چهارشنبه ۱۸ آوریل ۲۰۱۸، یک فروند هواپیمای مسافربری ایرباس ای۳۳۰-۳۰۰، متعلق به شرکت هواپیمایی دلتا ایرلاینز، فرودگاه بینالمللی ویلیام بی هارتسفیلد شهر آتلانتا در ایالت جورجیا آمریکا را برای یک پرواز بینالمللی ترک میکرد. این هواپیما با ۲۸۸ سرنشین، پرواز خود را به سوی فرودگاه هیترو لندن آغاز کرد. لحظاتی پس از برخاستن پرواز شماره ۳۰ دلتا ایرلاینز از باند فرودگاه آتلانتا و در حال اوجگیری اولیه، موتور شماره دو این هواپیما آتش گرفت. نشانگرهای کابین خلبان، آتش گرفتن موتور شماره دو را تایید میکرد و این در حالی بود که هواپیما ۵۰۰ متر از باند پرواز اوج گرفته بود. چند ثانیه بعد، خلبان پرواز با اعلام شرایط اضطراری، موتور شماره دو را خاموش کرد و سامانه اطفاء حریق این موتور را فعال نمود.
بلافاصله پس از آن، مانور پرواز به سوی فرودگاه مبدا را با چرخشی متناسب آغاز نمود. در حالیکه هواپیما مشغول بازگشتن به باند شماره ۲۷آر فرودگاه آتلانتا بود، بهطور ناگهانی علایم مربوط به هشدار آتشسوزی خاموش شد. نهایتا ۲۵ دقیقه بعد از برخاست، ایرباس ای۳۳۰ دلتا ایرلاینز موفق شد با یک موتور در باند شماره ۲۷آر فرودگاه آتلانتا به سلامت به زمین بنشیند. بلافاصله پس از توقف هواپیما روی باند، پرسنل آتشنشانی و امداد نجات فرودگاه به سوی هواپیما روانه شدند و با مشاهده شعلهها روی موتور تلاش کردند که آتش را به طور کامل مهار کنند. با پایان این عملیات که زمان زیادی به طول نیانجامید، هواپیما به منطقه ایمن منتقل شد و مسافران با ایمنی کامل پیاده شدند.
خوشبختانه در این سانحه آسیب جانی به هیج یک از مسافران وارد نشد، اما سطح آسیب وارده به هواپیما به حدی بود که امکان بهرهبرداری از آن میسر نبود. این هواپیما، در زمان سانحه چهارده سال و دو ماه عمر عملیاتی داشت و اولین پرواز خود را در فوریه ۲۰۰۴ انجام داده بود. دو موتور توربوفن پرت اندویتنی پیدبلیو ۴۱۰۰، نیروی پیشران هواپیما را تامین میکردند. تا زمان تهیه این مطلب، کمیته تخصصی بررسی سوانح هوایی در وزارت راه و ترابری آمریکا موسوم به اِنتیاِسبی، گزارش نهایی خود از سانحه را منتشر نکرده و هنوز بررسی دقیق جزئیات آن ادامه دارد.
منبع:
*خستگی هواپیمای جوان! (سوانح هوایی بخش بیست و دوم)
*حفرهای در موتور هواپیمای باربری (سوانح هوایی بخش بیست و سوم)
*جدایش پرههای توربین بر فراز بریزبین استرالیا (سوانح هوایی بخش بیست و چهارم)
*ترک دیسک توربین پرفشار و آتشسوزی موتور روی باند برخاست (سوانح هوایی بخش بیست و پنجم)